چند روز پیش، با یکی از دوستان در داخل ایران صحبتی داشتم. ایشان گفت: سران جمهوری اسلامی گفته اند که ایرانیان خارج کشور می توانند، با تضمین امنیت برگردند. تو می توانی, برگردی؟" گفتم:" وضعیت داخل کشور چطوره، آیا مردم در امنیت اجتماعی و شغلی بسر می برند یا نه؟ گفت:" اشخاصی که من می شناسم، می خواهند تمام اموال و دارائی هایشان را بدهند و به یک کشور دیگر پناهند و یا مهاجرت کنند.امنیت هم نسبی است و تعریف خاص خود را دارد." گفتم منظورت از نسبی چیست." گفت:" امنیت کسانی که در ارگانهای امنیتی و نهادهای حکومتی مشغولند تقریبن برقرار است. سردمداران حکومتی، مدیران و رانتخواران دولتی, قضائی، نظامی و دلالان وابسته به حکومت که خود امنیت تعیین می کنند. آنها میلیارها دلار حاصل از سیاستهای اقتصادی را به جیب زده و در بانکهای خارج حسابهائی با نام فرزندان و یا نزدیکانشان باز کرده اند. آره برای اینها کاملن امن است.اما میلیونها کارگر، کشاورز, معلم, بازنشسته و.....که نه امنیت شغلی دارند نه حقوق کافی، در فقر و فلاکت زندگی می گذرانند. در صورت اعتراض، بشدت سرکوب و برخی از معترضین شناسائی و زندانی می شوند که خظر شکنجه و اعدام آنها را تهدید می کند. حتا به تجمع مسالمت آمیز کشاورزان اصفهانی که خواستار حق آبه بودند، حمله و تعدادی را کور کردند."
