قسمت چهارم: شکنجه های روحی
جمهوری اسلامی تنها حکومتیست در جهان, که توانسته بنام تعزیرات حکومتی" اسلامی" برگرفته از روایات و احادیث اسلامی بجا مانده از احکام قرون وسطائی از قبیل" شلاق, قطع عضو, تجاوز, هتک حرمت و شکنجه های روحی و روانی" را بصورت قانون درآورد. "شکنجه" را با نام" تعزیرات" لباس مقدس پوشانده و توسط ولایت فقیه, مراجع تقلید و روحانیت شیعه در داخل ایران اجرا و در محافل بین المللی توسط نمایندگانی با یقه های آخوندی و ته ریشهای آنکارد شده توجیه کند.
جمهوری اسلامی تعزیرات اسلامی را بمثابه اهرم" سرکوب اعتراضات مردمی و ایجاد رعب و وحشت عمومی" مورد استفاده قرارداده, تا فعالان کارگری, سیاسی و اجتماعی و عقیدتی را زیر شکنجه وادار به سکوت نماید و با تحمیل مصاحبه دیکته شده بر فعالان سیاسی, اجتماعی و عقیدتی آنانرا به تسلیم وادارد. هر چند غیر واقعی و ظالمانه بودن مصاحبه ها برای همگان آشکار شده است, با این وجود اثرات مخرب روانی آن بجا می ماند. نمونه های ظالمانه اخیر آنرا بر فعالان کارگری و مدنی از جمله نماینده کارگران هفت نپه " اسماعیل بخشی" و مدافع حقوق کارگران" سپیده قلیان " می توان مشاهده کرد. سپیده قلیان با انتشار ویدئوئی توطئه رژیم را برملا ساخت. در ویدئوی پخش شده, شدت فشار روحی و روانی را در سپیده قلیان بوضوح می توان دید, تا آنجا که وی با وجود خطرات جدی, با شهامت تمام دست به انتشار آن زد.