انتصاب" رئیسی
" یکی از اعضای اصلی هیئت مرگ "خمینی"
بعنوان" رئیس جمهور" مرا شدیدن به فکر واداشته است. روزها و شبها , گاهی
چشمهایم را می بندم و تا وقایع تابستان سال 1367 را همانطوری که بود, در ذهنم دوباره
زنده کنم. فاجعه ضد بشری" کشتار دسته
جمعی زندانیان سیاسی" آنچنان وسیع بود که نمی شود همه فجایع را در یک نگاه
ترسیم کرد. وقتی بخود می آیم, از خود می پرسم. آیا انتصاب چنین فردی به عنوان رئیس
جمهور, پیامی برای تکرار کشتار دسته جمعی در زندانها و خیابانها و کارخانجات و
ادارات و مدارس و دانشگاه هاست ؟ خوشبختانه با توجه به افشای ماهیت واقعی رژیم و
ریزش توهم تودها و رشد مبارزات کارگران و سایر زحمتکشان و بحرانهای عمیق و لاینحل داخلی و خارجی, جمهوری
اسلامی توان تکرار چنین جنایت بشری را از دست داده است. رژیم ولایت فقیه به خوبی
دریافته که در صورت اقدام به چنین جنایتی, باعکس العمل شدید مردم روبرو شده و تومار قتل, جنایت و غارت برای همیشه در هم
خواهد پیچید.
در یاداشتهای قبلی هرچند به وقایع آن زمان بطور مفصل اشاره کرده ام و همچنین بسیاری از بازماندگان از این جنایات, هر کدام گوشه هائی از آنرا انتشار داده اند,با اینحال لازم دانستم با توجه اهمیت موضوع, مختصری به حال و روز آنزمان اشاره کنم.
