marteling

Waarom ben ik naar Nederland gevlucht?

Even voorstellen :” Ik ben D. Yousefi en wil graag mijn vluchtverhaal met jullie delen. Twintig jaar geleden ben ik vanuit Iran naar Nederland gevlucht.

Een vluchteling is iemand die een” gegronde vrees” heeft voor vervolging op grond van ras, godsdienst, nationaliteit, politieke overtuiging of het behoren tot een bepaalde maatschappelijke groep, en die in het herkomstland geen bescherming krijgt. Ook valt onder de definitie: mensen zonder nationaliteit (stateloos) die vanwege die angst niet kunnen terugkeren naar het land waar ze eerder verbleven. “de Verenigde Naties 1951”

Arrestaties:

In 1982 ben ik voor het eerst gearresteerd, wegens deelname aan een arbeidersstaking en omdat ik de woordvoerder van de stakers was. ze hielden me 24 uur vast in de WC van de gevangenis. Onder druk van de stakende arbeiders lieten gevangenisbewaker me vrij, maar ze hadden me verboden om terug naar de fabriek te keren, en contact op te nemen met de arbeiders.

In 1985 werd ik voor de tweede keer gearresteerd vanwege politieke overtuiging en sociale activiteiten en direct werd ik op brute wijze fysiek en psychologisch gemarteld. Deze martelingen duurde zes maanden. De effecten van deze martelingen waren zeer zwaar, ik kon niet lopen, niet staan en al liggend at en dronk ik.

Hieronder staan een paar voorbeelden van de martelingen die door de Folteraars op mij zijn gepleegd. Ik heb zelf de martelingen met tekeningen in beeld gebracht en per tekening toegelicht wat er gebeurt. Hoewel deze tekeningen triest, en zeer schokkend zijn, is het noodzakelijk om op deze manier de aard van de Islamitische Republiek Iran bloot te leggen.

Nieuw proces in de gevangenis:

In 1988 onder het bevel van Khomeini “de leider van de Islamitische Republiek Iran”, zijn alle politieke gevangenen en zelfs vrijgelaten gevangenen voor de Inquisitierechtbanken gebracht. De beschuldigingen waren, politieke overtuiging en religieuze redenen. Duizenden werden massaal geëxecuteerd. De executies werden tijdelijk onderbroken vanwege binnenlandse en internationale protesten. Ik en een aantal anderen werden naar isolatiecellen gebracht. Ik zat maanden vast in een dodencel. Soms kwamen de bewakers midden in de nacht langs en zeiden: “ is het nog niet jouw beurt om geëxecuteerd te worden? Geen zorg, het komt wel.”

Op een dag heeft het hoofd van de gevangenis de cel geopend en zei:” Accepteer het interview en bevrijd jezelf of blijf tot de executie.” Ik zei:” ik accepteer geen interview ( interview betekent: “ niet mijn eigen verhaal mag vertellen maar ik moest schuld bekennen en het regime als aardig en vriendelijk laten overkomen.”) en geen executie.” Hij deed de deur stevig dicht en liep weg.

Het gevolg van de protesten waren dat ik na een paar dagen werd  vrijgelaten. Hierna stond ik onder controle Geheime Dienst van het regime. Totdat ik op een juiste gelegenheid naar Nederland ben gevlucht en  met de hulp van Vluchtelingenwerk Nederland en de wet gezinshereniging vluchtelingen, is ook mijn gezin naar Nederland gekomen.