فتوای شرعی اعدام و عفو مشروط زندانیان دو روی یک سکه اند

معاون قوه قضائیه در مورد عفو زندانیان، اعلام کرد،" بازاداشت شدگان و یا افراد تحت تعقیب چنانچه اظهار ندامت نکنند و تعهد کتبی ندهند عفو نمی شوند." این داستان همیشگی عفو زندانیان سیاسی و معترضین به سیاستهای جور، ستم و غارت اموال عمومی توسط جمهوری اسلامی، بعد از در هر دوره از کشتار و اعدامهای وحشیانه بر اساس" فتوای شرعی" تازگی ندارد. آنچه که تغییر کرده، موقعیت آشفته جمهوری سرمایه داری و آشکار شدن ماهیت ارتجاعی رژیم در افکار عمومی داخلی و بین المللی نسبت به اعدام، شکنجه و اعترافات اجباری است که چهار دهه در مورد زندانیان سیاسی اعمال می شود. اعتصابات و اعتراضات خیابانی کارگران مبارز هفت تپه و حمایت آنان از نمایندگان زندانی شورای کارگران هفت تپه و حامیان طبقه کارگر در دگرگونی این نگرش اجتماعی نقش تعیین کننده ای داشت. حرکت مترقی کارگران هفت تپه و ادامه حمایت آنان از نماینده خود اسماعیل بخشی و سپیده قلیان علیرغم مصاحبه" اعتراف اجباری" آنان، خط بطلانی بر ترفندهای ضد انسانی و قرون وسطائی همچون عفو و اعتراف اجباری زد. کارگران ثابت کردند که دیگر رژیم حمهوری اسلامی نمی تواند با ترفندهای ضد انسانی خللی در مبارزات کارگران و حمایت آنان از رزمندگان طبقه کارگر برای رهائی از ظلم و ستم جمهوری سرمایه داری اسلامی" دلال و رانتخوار" خللی وارد کند. بطوریکه جنبش انقلابی اخیر و رشادتهای جوانان" دختر و پسر" فرهنگ بالنده و نوینی را در جامعه بر علیه اعدام، شکنجه، اعتراف اجباری و عفو مشروط زندانیان جا انداخته و خواستار آزادی بدون قید و شرط زندانیان سیاسی و دستگیر شدگان اخیر هستند.  قبل از اینکه به تفاوت نگرش جامعه در گذشته و حال در مورد عفو زندانی و اهداف جمهوری اسلامی از این توطئه بپردازم، نیم نگاهی به پروسه عفو اشاره کنم.  

سیاست جمهوری اسلامی برای ایجاد ترس و وحشت ونهادینه کردن آن در جامعه، به موازات کشتار و ترور مخالفان در خیابانها افراد زیادی را با اتهامات واهی دستگیر و راهی زندانها می کند. از همان دقایق اولیه، شکنجه های قرون وسطائی برای پرونده سازی و مجبور ساختن زندانی به اعترافات ساختگی و نمایش تلویزیونی شروع می شود. در صورت موفقیت در این مرحله برای مرعوب و سکوت جامعه، تبلیغات مشمئز کننده و کور علیه زندانی و یا زندانیان سیاسی برای توجیه اعدامها در مراسم نماز جمعه و رادیو تلویزیون شروع می شود. بعد از اعدام و ایجاد ترس و دو دلی در میان خانواده ها و زندانیان سیاسی، مرحله دوم با تقسیم زندانیان به دو دسته به اجرا در می آید و با صدور بخشنامه عفو، تعدادی از زندانیان با شرط و شروطی از زندانها رها می شوند. جمهوری اسلامی با  طرح عفو مشروط هدف دوگانه ای را دنبال می کند.  

1 – با آزاد کردن بخشی از زندانیان بطور مشروط، رژیم سعی در توجیه اعدام و شکنجه وحشیانه و قرون وسطائی زندانیان سیاسی و انحراف افکار داخلی" بخصوص خانواده های زندانیان سیاسی" و افکار بین المللی است.   

2 – تخریب شخصیت فردی و اجتماعی زندانیان آزادیخواه و مخالف رژیم به موازات راه اندازای تبلیغات مشمئز کننده، علیه زندانیان رها شده با القاب" تواب، نادام و پشیمان"، برای ایجاد نا امنی و ترس در جامعه برای فعالان سیاسی، مدنی و..  که می تواند به جامعه تلقین کند که مخالفت عملی با رژیم هزینه های سنگینی همچون اعدام و یا مرگ سیاسی و اجتماعی به همراه دارد.  

کشتار وحشیانه و دسته جمعی هزاران زندانی سیاسی و عقیدتی بعد از اعدامها و ترورهای خیابانی، در تابستان سال 67 با فتوای خمینی به نام هیئت عفو امام" هیئت مرگ" آغاز شد، جنایتی که در تاریخ بشریت بندرت دیده می شود. ابعاد جنایت به حدی بود که موجب تضادهای درونی رژیم و منجر به کناره گیری منتظری از قائم مقامی ولایت فقیه شد. اعتراض خانواده های زندانیان سیاسی و افکارعمومی داخلی و بین المللی، موجب گردید تا رژیم ادامه کشتار را متوقف کند. جمهوری اسلامی برای خلاصی از بحران فشار افکار عمومی بعد از حذف فیزیکی هزاران زندانی مرحله دوم عفو را با تخریب شخصیتی زندانیان به اجرا گذاشت. شروطی را برای آزادی زندانیان باقی مانده از اعدام همچون، شرکت در مناسبتهای رژیم" نماز جمعه، 22 بهمن"، "راهپیمائی در مقابل دفتر سازمان ملل" و مصاحبه" اعتراف اجباری" و ندامت نامه و..." تعیین کردند و تاکید کردند که یا باید شروط را بپذیرید و یا منتظر اعدام باشید. زندانیانی که شروط حاکمیت را نپذیرفتند، روانه سلولهای انفرادی شدند. بالاخره رژیم مجبور شد دراثر فشار داخلی و بین المللی از شرایط کوتاه آمده و تعدادی دیگر آزاد شدند.

بعد از آزادی از زندان متوجه دوگانگی در نگاه مردم به زندانیان شدم. اثرات تبلیغاتی رژیم در مورد زندانیان و عفو، در جامعه کاملن مشهود بود. ترس و بی اعتمادی آمیخته به دلسوزی و ترحم نسبت به زندانیان رها شده حاکم بود. بخصوص نگاه برخی از اعضای خانواده های جانباختگان پر معنا بود، و مدتها طول کشید تا حاضر به شنیدن واقعیت اعدامها و نحوه آزادی شدند. غرض از طرح موضوع خواستم یاد آور شوم که رژیم توانسته بود با تبلیغات ریاکارانه و ایجاد ترس و وحشت در جامعه به اهداف خود برسد و همه زندانیان رها شده را در نظر مردم خائن و بریده به نمایش بگذارد.

اما کارگران مبارز هفت تپه بامبارزات جمعی خود در حمایت از نمایندگان زندانی کارگران این فرهنگ سنتی جامعه وتبلیغات مخرب رژیم را در هم شکست. جنبش جاری مردم با حمایت از زندانیان سیاسی و اعلام همبستگی با خانواده جانباختگان و صدور بیانیه ها و اعتصابات  و شرکت در مراسم های باشکوه اعدام شدگانی که تعدادی در زیر شکنجه به اعترافات اجباری مجبور شده بودند، توطئه های رژیم را برملا ساخته و چه بسا از حمام خونی که رژیم در پی آن بود جلوگیری کردند. جنبش و مقاومت مردمی و مقاومت زندانیان در مقابل شروط رژیم به رسوائی رژیم در افکار داخلی و بین المللی انجامیده و جمهوری اسلامی را مجبور کرد که از شروط خود عقب نشینی و بسیاری از زندانیان را آزاد کند. با ادامه چنین وضعیت می توان دو فرضیه را در نظر گرفت.

الف – جمهوری اسلامی در وضعیت کنونی که با بحران همه جانبه" اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گرفتار است، نه جرات اعدام دسته زندانیان را دارد و نه توان نگه داری آنها در زندان و برای خلاص از مهلکه کنونی، مجبور است برخلاف میل باتنی بسیاری از زندانیان را بدون قید و شرط آزاد کند.    

ب – تداوم همبستگی و اتحاد مردم در دفاع از زندانیان، می تواند مقامت درون زندانها را تقویت و زندانبانان و شکنجه گران را در موضع دفاعی قرار داده و ترس و ناامیدی از آینده باعث می شود که رژیم نتواند به شیوه سابق در زندانها به شکنجه و اعدام ادامه دهد.

گسترش اعتراضات مردمی با توجه به بحران معیشتی عدم توانائی رژیم در تعدیل بحران و برآورده ساختن حداقل خواسته های صنفی و سیاسی کارگران و سایر اقشار زحمتکش بیش از پیش جنبش را رادیکالیزه می کند و در صورت مقاومت رژیم در مقابل خواسته های مردم" آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و بازداشت شدگان اعتراضات مردمی و محاکمه عاملان و آمران کشتار و شکنجه در دادگاههای علنی و مردمی" و در صورت عدم واگذاری قدرت به صورت مسالمت آمیز به توده های مردم، جنبش انقلابی به آخرین مرحله سرنوشت ساز" سرنگونی رژیم" یعنی مبارزه قهرآمیز توده ای سوق داده خواهد شد.